Ptaszyn związany był z Bielską Zadymką Jazzową od pierwszej edycji. Wspierał Zadymkę, jako autorytet, wprowadzał nas w środowisko, był naszym przewodnikiem i twarzą festiwalu. W ciągu ponad dwudziestu lat wielokrotnie występował ze swoimi projektami muzycznymi, ale przede wszystkim od początku prowadził, zapowiadał koncerty, pełnił rolę gospodarza imprezy. Publiczność go uwielbiała, co rok czekała na jego błyskotliwe, inteligentne, nie pozbawione humoru zapowiedzi, jego wystąpienia dotyczyły nie tylko prezentowanych muzyków, ale często odnosiły się do bieżących wydarzeń w kraju i na świecie.

Na początku był bardzo ważnym konsultantem programowym, pomagał nam w doborze artystów i ich projektów oraz konstrukcji programu. Z czasem, w miarę rozwoju festiwalu jego rola zmieniała się z doradcy w komentatora. Często powtarzał, że Zadymka weszła już na taki poziom, iż cokolwiek prezentuje, to na pewno jest to godne uwagi.

​

Od początku Konkurs był jego oczkiem w głowie. To był rytuał, zbieraliśmy zgłoszenia w postaci najpierw płyt CD, potem już plików cyfrowych, zgrywaliśmy utwory nadesłane przez muzyków na płyty i wysyłaliśmy kurierem do Warszawy. To było kilkadziesiąt płyt oznaczonych tylko numerami. Co rok wysyłaliśmy nadzieje kilkudziesięciu, czasem nawet ponad stu młodych muzyków do mistrza o niekwestionowanym autorytetecie, którego wspierali oczywiście jeszcze inni członkowie komisji kwalifikacyjnej i jury, ale to ON, jako Przewodniczący miał decydujące zdanie w kwestii wyboru najpierw finalistów, a potem laureatów nagród. Zawsze po finałach dzwonił z prośbą o szczegółowy opis nagrań, tak aby spersonifikować numery zamieszczone na płytach wszystkich uczestników biorących udział w preselekcji. Nagrania wykorzystywał potem w swojej audycji „Trzy Kwadranse Jazzu”. Laureaci naszego konkursu wkraczali na zawodowy, muzyczny rynek namaszczeni przez Mistrza, to On dodawał im skrzydeł. Był potem dumny z rozwoju ich karier.

​

Nadając Konkursowi Bielskiej Zadymki Jazzowej imię Jana Ptaszyna Wróblewskiego pragniemy podkreślić jego związek z wydarzeniem, które od 25 lat jest stanowi ważny elementem festiwalu. Kiedy w 2001 roku przyznawaliśmy Ptaszynowi naszą Nagrodę Artystyczną - Anioła Jazzu, przyznaliśmy mu również tytuł Anioła Stróża Bielskiej Zadymki Jazzowej. Jesteśmy pewni, że tak jak za życia, dalej będzie z nami i teraz już z tej anielskiej perspektywy nadal roztaczał będzie nad nami swoje skrzydła, a w szczególności czuwał będzie nad młodzieżą, która wkracza na profesjonalną scenę jazzową naszego kraju.

​

- Jerzy Batycki, dyrektor Bielskiej Zadymki Jazzowej

​

Jan Ptaszyn Wróblewski (1936 – 2024) wybitny artysta, muzyk, dziennikarz, ikona polskiego jazzu. Za jego wkład w rozwój Bielskiej Zadymki Jazzowej i promocję miasta,  wyróżniony Nagrodą Artystyczną Stowarzyszenia Sztuka Teatr - „Aniołem Jazzu 2001” oraz  tytułem Honorowego Obywatela Bielska-Białej (2019 r.).

​

Muzyk urodził się 27 marca 1936 r. w Kaliszu. Był cenionym saksofonistą, kompozytorem, dyrygentem i aranżerem, a także dziennikarzem obdarzonym niezwykłą umiejętnością propagowania jazzu. Karierę rozpoczynał w 1954 r. - prowadził wtedy zespoły taneczne w Poznaniu, grał na fortepianie i klarnecie. Dwa lata później dołączył do Sekstetu Krzysztofa Komedy (to wtedy Komeda nadał mu pseudonim Ptaszyn), a w 1958 roku, jako pierwszy Polak i pierwszy pochodzący zza "Żelaznej Kurtyny" muzyk, pojawił się na słynnym festiwalu w Newport. W 1958 r. związał się z zespołem Jazz Believers, następnie z grupą Andrzeja Kurylewicza Moderniści. Współpracował także z radiowym zespołem Jerzego Miliana, All Stars Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza, z Poznańską Piętnastką Radiową kierowaną przez Zygmunta Mahlika. Od 1958 r. prowadził własne grupy - Kwintet Poznański, Jazz Outsiders, Polish Jazz Quartet. W 1967 r. stanął na czele orkiestry Studio Jazzowe Polskiego Radia, które prowadził do 1978 r. Grali w tej orkiestrze m.in. Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Michał Urbaniak, Zbigniew Seifert, Andrzej Trzaskowski.

Był również kompozytorem wielu przebojów - można tutaj wymienić m.in. "Moja mama jest przy forsie", "Kolega Maj", "Dom w malwy malowany", a "Zielono mi" i "Żyj kolorowo" wygrały festiwal w Opolu. Komponował również utwory symfoniczne.

Komponował także muzykę do filmów, m.in. "Dwaj ludzie z szafą" Romana Polańskiego. Przez ponad pięćdziesiąt lat prowadził w radiowej Trójce audycję "Trzy kwadranse jazzu", która wychowała kilka pokoleń miłośników muzyki.

​